Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012
Πολύ μελάνι χύθηκε, τα πληκτρολόγια άναψαν , το πολιτικό σύστημα δοκιμάστηκε πρωτόγνωρα στη Βουλή και η Αθήνα για άλλη μια φορά κάηκε , αυτή τη φορά για το Μνημόνιο Νο 2. Η δανειακή σύμβαση ,το πλήρες κείμενο της οποίας βρίσκεται εδώ θεωρήθηκε για πολλούς ως η έσχατη λύση για να διασωθεί η χώρα, για άλλους ως το τέλος της εθνικής κυριαρχίας και η απαρχή της εθνικής υποδούλωσης. Όπως όλα τα ζητήματα που τίθενται στον δημόσιο διάλογο της έρμης αυτής χώρας, αυτές τις δύο ημέρες κυριάρχησαν ο βερμπαλισμός και ο λαϊκισμός, ενώ τα επιχειρήματα και η στάθμιση της σοβαρής συζήτησης, πνίγηκαν ανάμεσα στον συναισθηματισμό της σωτηριολογίας απο τη μία και της κούφιας δημαγωγίας απο την άλλη. Ακόμα δε, και σοβαρές φιλελεύθερες φωνές, χαρακτηριστικές για την μετριοπάθεια και τον ρεαλισμό τους σε άλλες φάσεις της Ελληνικής κρίσης, δεν μπόρεσαν να μην υποκύψουν σε αυτή την μηδενιστική έκρηξη των ημερών.

Εντέλει το εκσφενδονιζόμενο δια χειρός Μαυρίκου, Μνημόνιο 2 πέρασε, εστω και με απώλειες, ωστόσο η εφαρμογή του, αποτελεί το μέγα ζητούμενο.


Με μια πρώτη ψύχραιμη ματιά, μπορεί να διακρίνει κανείς οτι οι συντάκτες του, αντιλήφθηκαν τα λάθη του προηγούμενου Μνημονίου. Δεν θέτουν απλά και αόριστα στόχους υλοποίησης, αλλά εντάσσουν τις θεσμικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις σε ένα πολύ πιο λεπτομερειακό πλαίσιο εφαρμογής από την πρώτη σύμβαση του 2010.

Απο την αρχή, καθιστά σαφές τα ποιά μέτρα θα πρέπει να ληφθούν πρίν την εκταμίευση του πακέτου βοήθειας, σε ποιούς τομείς θα γίνουν οι περικοπές (κοστολογημένη μείωση φαρμακευτικής δαπάνης, θεσμοποιημένου περιθωρίου κέρδους φαρμακοποιών, διοικητικές αλλαγές στους ΟΤΑ ,και περιορισμός στρατιωτικών δαπανών) ενώ αντίστοιχα ζητά την επέκταση του νέου μισθολογίου, και την εφαρμογή του τέλους επιτηδεύματος.
Ο  έλεγχος απο την Τρόικα προβλέπεται στενότερος,ανά τρίμηνο και, ειδικότερα, προβλέπονται 12 τριμηνιαίες επιθεωρήσεις. Ενώ, στα προσχέδια των επιστολών του πρωθυπουργού και του υπουργού Οικονομικών προς τους επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ, καθίσταται σαφές ότι- εάν απαιτηθεί- η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση θα λάβει ακόμη περισσότερα μέτρα.

Οι προβλέψεις
Στο κείμενο προβλέπεται πρωτογενές έλλειμμα για το 2012,1% του ΑΕΠ (2,2 δισ. ευρώ). Πλέον, η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος αναμένεται για το 2013 (1,65% του ΑΕΠ ή 3,6 δισ. ευρώ και 4,4% του ΑΕΠ ή 9,5 δισ. το 2014).

Τα "αρνητικά"
Ας δούμε όμως ποιά είναι τα αρνητικά και τα επαχθή μέτρα του Μνημονίου 2: Πράγματι στη νέα σύμβαση γίνεται λόγος για μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις του Ιδιωτικού τομέα. Μπαίνει έτσι "χέρι" του κράτους και των ρυθμίσεών του, στην ιδιωτική οικονομία, κάτι το οποίο είναι απαράδεκτο όχι μόνο για κάποιον που θέλει να προκρίνει μια φιλελεύθερη πρόταση, αλλά μια στοιχειωδώς λογική θέση μπροστά στην κρίση. Πράγματι το μισθολογικό κόστος είναι ένας μικρός παράγοντας στην διαμόρφωση της ανταγωνιστικότητας. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς φιλελεύθερος για να το επισημάνει αυτό, αλλά απλά να διαθέτει κοινή λογική. Η μόνη θετική επίπτωση που θα είχε το μέτρο σε αυτή τη φάση, θα ήταν η συγκράτηση, αν όχι και ο ελαφρύς περιορισμός της ανεργίας, μέσα απο την μείωση τπου λειτουργικού κόστους των επιχειρήσεων. Αλλο ένα δύσκολο σημείο είναι τα φορολογικά μέτρα που εισάγονται, με την αύξηση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων, οι νέες φορολογικές επιβαρύνσεις με την κατάργηση των φοροαπαλλαγών, η απλοποίηση του ΦΠΑ, οι αλλαγές στη φορολογία ακινήτων και των εισοδημάτων από κινητές αξίες. Είναι μέτρα αμιγώς εισπρακτικού χαρακτήρα, τα οποία όμως λειτουργούν αντισταθμιστικά στο έλλειμμα ,έναντι μεταρρυθμίσεων που δεν προχώρησαν.

Τα "θετικά" Ωστόσο, το κείμενο της συμφωνίας δεν περιλαμβάνει μόνο επαχθή και φοροεισπρακτικά μέτρα. Προτείνει συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις, με αυστηρά χρονοδιαγράμματα ,υπο την επίβλεψη και συνδρομή της Eυρωπαϊκής Τask force, μέσα από ειδική διεύθυνση παρακολούθησης των Μεταρρυθμίσεων, που θα εδρεύει στο Υπουργείο Οικονομικών.

Ειδικά για τις αποκρατικοποιήσεις, προβλέπονται έσοδα 4,5 δισ. ευρώ εφέτος, το σύνολο σχεδόν των οποίων θα προέλθει από κινήσεις που θα ολοκληρωθούν το δεύτερο εξάμηνο του έτους. Όπως αναγράφεται στο Μνημόνιο, εντός του α΄ εξαμήνου εφέτος θα αρχίσει η διαδικασία για την πώληση της ΔΕΠΑ- ΔΕΣΦΑ, των ΕΛΠΕ, του ΟΠΑΠ, της ΕΥΔΑΠ, της ΕΥΑΘ και της IBC, ενώ το β΄ εξάμηνο πρέπει να γίνουν οι προσκλήσεις ενδιαφέροντος για τα λιμάνια, τα αεροδρόμια και την Εγνατία Οδό.

Παράλληλα, έως το τέλος Μαρτίου 2012, θα μεταβιβαστούν στο Ταμείο Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου, όλα τα περιουσιακά στοιχεία που περιέχονται στο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, εκτός από τις τραπεζικές μετοχές και τα περιουσιακά στοιχεία που επιφέρουν απώλεια (ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΕΛΒΟ, ΕΑΣ). Επίσης, θα μεταφερθούν οι εναπομένουσες μετοχές του ΟΛΠ και του ΟΛΘ, ενώ τα ακίνητα περιουσιακά στοιχεία θα μεταβιβαστούν από την Κτηματική Εταιρεία Δημοσίου. Ενώ, στο Μνημόνιο προβλέπεται αύξηση στα εισιτήρια του ΟΣΕ και των αστικών συγκοινωνιών, ενώ ανάλογη πρόβλεψη υπάρχει και για τα τιμολόγια της ΔΕΗ.

Στον Δημόσιο τομέα, προβλέπεται μείωση των απασχολούμενων κατά 150.000 ως το 2015, με 15.000 απολύσεις μέχρι τα τέλη του χρόνου, άρση της μονιμότητας σε ΔΕΚΟ και στις υπό δημόσιο έλεγχο τράπεζες, το κλείσιμο δημόσιων φορέων, με "πάγωμα" των προσλήψεων σταθερά στη σχέση "ένα προς πέντε" ,διαρθρωτικές αλλαγές σαφέστατα φιλελεύθερου προσανατολισμού, περιστολής της κρατικής δαπάνης και κρατικού εξορθολογισμού.

Αντίστοιχα, στην ιδιωτική οικονομία,το Μνημόνιο 2 προκρίνει την πλήρη απελευθέρωση 20 "κλειστών" επαγγελμάτων, την Κατάργηση της υποχρεωτικής παρουσίας δικηγόρου για υπογραφή πράξεων ενώπιον συμβολαιογράφων για μια σειρά συναλλαγών,την απελευθέρωση των επαγγελμάτων των ΔΧ οχημάτων και των ταξί, την απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας των πρατηρίων υγρών καυσίμων. Αν δεν είναι αυτά φιλελεύθερα μέτρα, ποιά είναι;


Μεταρρυθμίσεις με άμεση επίπτωση στην οικονομία, που ,ενώ θα είχαν δώσει ώθηση στην ανάπτυξη τουλάχιστον κατα 3-4% του ΑΕΠ, που άν και αυτονόητα θά πρεπε να είχαν γίνει εδώ και καιρό, εντούτοις, βάλτωναν λόγω των αντιδράσεων και της κοινωνικού εκβιασμού που ασκούσαν σε πολιτικό σύστημα και κοινή γνώμη, οι πρόσκαιρα θιγόμενες συντεχνίες.

Κοντολογίς, το Μνημόνιο 2, είναι μια σύμβαση με αρκετά δύσκολα, αλλά πολλά αναγκαία και απαραίτητα μέτρα για την δημοσιονομική επιβίωση της χώρας. Ενδεχομένως, αν τα απαραίτητα διαρθρωτικές αλλαγές συγκέντρωναν τηνεθνική συναίνεση απο την αρχή του Προγράμματος, να μην είχαμε φτάσει ως εδώ ή και η σημερινή διαπραγμάτευση να ήταν πιο επιτυχής. Ωστόσο υπάρχουν ακόμη και σε αυτό το κείμενο, οι δυνατότητες εξόδου απο την κρίση και οι ευκαιρίες για την ανάπτυξη. Όλα είναι θέμα βούλησης και πολιτικών επιλογών.

1 σχόλια:

ΘΟΔΩΡΟΣ ΑΘΗΝΑΙΟΣ είπε...

Ευχαριστούμε πάρα πολύ που μπήκες στο κόπο να μας δώσεις "μασημένα" τα κεντρικά σημεία.

Να φωνάξουμε μερικούς βουλευτές να τους κάνεις briefing?

LOL

Αναγνώστες

Προτάσεις ιστοσελίδων

Από το Blogger.